کد مطلب:35704 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:33

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا خردمندان و معلمان اخلاق و رهبران دلسوز اجتماع ميتوانند به جاي پيامبران عهدهدار منصب رهبري و هدايت جوامع بشري شوند؟

پاسخ اين است كه خير. زيرا اين طرز رهبري از جهاتي نتيجه بخش نخواهد بود:
الف: در درجه اول بايد مربيان، «انسان شناس» كامل باشند، و از تمام خصوصيات دروني ما آگاه بوده و از تمام ريزهكاريهاي غرائز و عواطف ما با خبر باشند، و در رهبريهاي خود از هر نوع لغزش سهوي و خطا و اشتباه مصون بوده، تا ما را به طرز صحيحي رهبري نمايند.
ناگفته پيداست اين شرط اساسي در رهبران و مربيان عادي موجود نيست. هنوز وجود انسان با آن همه تلاشها، كوششها و فعاليتهاي علمي و اخلاقي، پيشرفت علوم گوناگون، به صورت معمايي باقيمانده، و در هر فصلي از علوم مربوط به زندگي بشر، نقاط ابهام زيادي وجود دارد، تا آنجا كه دانشمند جامع و پر اطلاعي چون الكسيس كارل، بر كتاب گرانسنگ خويش نام «انسان، موجود ناشناخته» ميگذارد و ديگر عالمان بنام و برجسته غربي و شرقي نيز هر يك به گونهاي از كثرت جهل و قلت معلومات خويش در جهان اسرار آميز هستي سخن گفتهاند.
فساد روز افزون، در هر نقطهاي از نقاط زندگي بشر، معلول رهبريهاي اين دسته از مربيان بشري است كه او را در بيراهه و سنگلاخها رها نمودهاند.
ب: شرط اساسي در تأثير رهبري اين است كه خود رهبر، نمونه كامل يك انسان تربيت يافته باشد؛ زيرا صفات و اخلاق مربي، بيش از هر چيز در نفوس افراد مورد تربيت مؤثر است، و مردم خواه ناخواه به سوي وي كشيده شده و در خود يك نوع حالت انجذاب و كشش قهري پيدا ميكنند.
به طور مسلم پيامبران آسماني نمونههاي كامل علم و تربيت ميباشند، زيرا همان طوري كه «عصمت» و «مصونيت» آنان از اشتباه و خطا، ضامن نخستين شرط رهبري آنان است همان طور «مصونيت آنان از گناه» نيز به سرمشق بودن آنان كمك كرده، و آنان را در درجه عالي از انسانيت، كه از هر نظر شايستگي مقام رهبري را پيدا ميكنند، قرار ميدهد.

---

: آية الله جعفر سبحاني
رسالت جهاني پيامبران و برهان رسالت